In een verleden was ik de vuurvogel met de gouden glimlach. Ik verscheen en men keek naar mij, verwonderd dat ik na mijn vorige verdwijning er weer als tevoren stond. De ruimte rondom mij verbleekte en ik werd het onweerstaanbare zwarte gat van aandacht. Zwijmelende liefkozingen in mijn kielzog als het ware mijn parfum. Ik stond er.
Maar een vuurvogel komt altijd terug uit haar as. En dat weet ze ook.
woensdag 13 mei 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten