vrijdag 16 februari 2007

Misschien

Perhaps I can get over this feelings
but the memories will last
they will stay, and acid
will burn
as my skin will break
rivers will flow
thoughts are spread
over everyone who sees me
no resistance
against the flud
dieing ‘cause my body
my skin couldn’t held it

Perhaps the memories will fade away
but the feelings will still burn
their scars stay, and wounds
will open
as I move my head
blood will fly
masks will break
and lies can’t hide
the truth is
tumbling out of my heart
some will live
‘cause wounds didn’t heal

woensdag 14 februari 2007

Goddelijke toevalligheid

Wat is toeval? Iets dat zonder voorzien gebeurt, iets onberekenbaars dat zich toch voltrekt. Wij ontmoetten elkaar bij toeval -De één glimlacht innemend- Betekent dat dan dat we even ontsnapt zijn aan het lot? Aangezien het lot zich blijft voltrekken in een volkomen voorziene gebeurtenis als een recht pad, steeds verder gaand, rechtlijnig, verder het universum in om dan uiteindelijk weer terug te komen waar het begon en zo een tweede weg begint. Een oneindig aantal paden, dat is het lot dus. Het zal thans altijd voorzien zijn. Het toeval staat er volkomen buiten, geen diviene kracht die het zo heeft gewild -De ander neemt de uitnodiging aan- Op zich betekent dus dat toeval enkel voorkomt bij een externe kracht die het lot begeestert om zijn pad te blijven volgen. Steeds door, steeds door. Het toeval dat wij elkaar ontmoetten -Hallo- berust dus op een Goddelijke kracht waar we aan ontsnapt zijn. Zint het je dat we buiten de Goddelijke wil elkaar hebben ontmoet?

Stel dat er geen toeval bestond en dat we elkaar ontmoetten omdat dat nu eenmaal zo ging zijn. Ik herkende jou niet maar jij herkende mij wel. Ik bestelde een biertje van je en jij lachte. Misschien dat zo de meeste dingen in gang schieten. -Wat als ik het die avond toch bij een fruitsapje hield?- Ik zag je en ik herkende je niet. Maar ik sprak je aan zoals er op een recht pad ergens geplaveid was. Zo ver waren we al. Verder weet ik niet meer veel te vertellen. We leerden elkaar kennen, jij mij in grotere mate dan ik jou. We verkenden samen het universum. We werden verward. We werden weer op het rechte pad getrokken, elk naar anderen toe. We werden dan weer bij elkaar gegooid en plots voltrok daar het ontoevallige zich, iets dat er altijd zat aan te komen. Weer een stap verder naar iets dat we niet weten maar wel voorzien is. We werden door het lot bij elkaar gegooid en erdoor bespeeld. Zint je dat dan?