Werp me in een put, in het donker. Gekweld door herinneringen en waanbeelden. In een duisternis waar je enkel kunt overleven als je ook de duisternis in jezelf naar boven haalt. Laat me een kwelgeest worden. Leid me door het vagevuur. Door jouw woede, haat en misprijzen. Laat me een verre herinnering worden, een bloedzuiger van associaties. Spies me aan je onverschilligheid. Verspil mijn bloed.
Er is een reden waarom ik dit zeg. Want ik faal als ik tracht… niet naar je te kijken. Maar ik zie jou wel. En ik heb ervan geproefd. Het zit in mijn bloed en ik ben verslaafd. Steek die staaf van indolentie door mijn hart voordat het te laat is. Ik word ’s nachts de vampier die zich voedt met gedane zaken, en dromen van ongedane zaken. Verkruimel me in het zonlicht.
Of kus me.
En laten we dingen doen.
zaterdag 27 oktober 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Zwart, de kleur
van je knieën.
Stekend, het bloed
op je geschaafde handen.
Bitter, de smaak van woede
wanneer je heel hard
op je tandvlees zuigt.
hmmm, pijnlijk herkenbaar
Een reactie posten