Het is enkel maar een kind. Een kind met te veel fantasie.
Hoe anders kan deze zulke gruweldaden beschrijven, in details gedrenkt, met smerigheid die een kernbegrip van mensheid bevat. Beschaving. Religie.
Beschaving: jouw problemen naar de verantwoordelijkheid van anderen schuiven.
Religie: jouw problemen en die van anderen naar de verantwoordelijkheid van lijken schuiven.
De religie verbiedt het kind te klagen over zijn vader en zijn moeder. De beschaving zorgt ervoor dat het kind naar mij toekwam. Ik, de ‘lieve tante’, het zusje van de moeder. Iemand die niet gelooft in mensheid en daardoor juist wel gelooft in het bestaan van ‘de fantasie van een kind.’ Het vluchtte weg naar een plek waar het zich intuïtief veilig voelde. Het had gelijk, hier was hij veilig. Maar ik verloochende de beschaving dus bracht ik hem terug, waar hij hoorde, bij zijn ouders. Die van hem hielden. Toch?
Het was enkel maar een kind. Een kind met fantasie.
woensdag 15 augustus 2007
Vijfde gebod
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten