dinsdag 16 januari 2007

Bekentenis

Ik bedrieg je.
Ik bedrieg je omdat dit de enige manier is om te zien of ik meen wat ik zeg als ik van je houd. Het is de enige manier waarop ik mijn zekerheden in het leven behaal. Het enige dat ik ken is bedriegen. De grenzen opzoeken, zien tot waar mijn schuldgevoel macht heeft. Ik bedrieg je om te zien of ik je mis als ik de deur achter me dicht trek en me begeef in andermans armen. Het zal mijn schuldgevoel zijn die me doet blozen als ik bedenk hoe jij je daar alleen in bed bevindt, ik die verzucht in andere geuren. Ik bedrieg je met enkel goede bedoelingen.
Ik bedrieg je om te zien of ik van je houd. Als mijn schuldgevoel me doet kruipen van walging om mezelf, zelfverachting me rond de oren vliegt en ik me de geslagen hond voel. Als mijn schuldgevoel me opvreet en ik mijn ogen niet kan opslaan, verpletterd onder de last liefde. Als de hedonist plaatsmaakt voor Jezus aan het kruis, jij mijn redder wordt en ik neerzijg aan je voeten. Dan zal ik van je houden.
Ik bedrieg je omdat ik van je wil houden. Ik kan enkel van je houden als ik weet dat ik grenzen heb waar ik niet overheen mag. Ik hou als ik grenzen heb die ik niet wil overschrijden, grenzen waar ik voor kies.

Mijn liefste, ik bedrieg je om je niet teleur te stellen als ik nu zeg ‘ik hou van je’ en blijkt dat geen schuldgevoel mijn hart verduistert. Ik geef genoeg om je om je niet te kwetsen met woorden vol liefde en dan te weten dat ik je pijn doe zonder wroeging. Ik bedrieg je om in de latere jaren vol overtuiging van je te houden, elke dag de marteling van schuld op me dragend. Het is het lijden waar ik van houd omdat ik weet dat er iets goeds uit ontspringt, het is het lijden dat getuigt van het liefhebben.
Ik bedrieg je.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

ongelooflijk hoe jij die dingen kan verwoorden.

Marjolein zei

Ik vind dit meesterlijk... (En mijn minuut van stilte is bij deze om.)