Spoetnik

Stop ermee.
-Maar als je eenmaal besloten hebt om te gaan lopen heb je geen excuus om te stoppen.
Wat als je pijn hebt. Doet elke ronde dan nog steeds zo'n deugd? Doet die ronde je nog trillen van genot als je jezelf weer voorbijgaat. Sneller.
-Als ik niet loop sta ik stil.
Ben je niet bang dingen over het hoofd te zien? Je mist de details. Je loopt rondjes. Je doet jezelf pijn...Elke keer dat je beslist die meters nog extra te lopen. In elke herhaling verlies je je menselijkheid, het vermogen om pijn te voelen. Je verliest de kunst erover te huilenpratenlachen.
Je verliest. Je verbijt.
-Ik loop rond in bevliegingen en impressies. Mijn leven rondom, een schets.

Wat ben je? Wat doe je? Sta je stil, of geloof je in schetsen?

Hoe breek je een momentum af? Mijn hart in beweging heeft geen muur om tegen te botsen. Het vliegt door. Verder weg of in cirkels... Rond wat? Zwaartekracht houdt me beneden en weerhoudt me door te vliegen. Laat me crashen, botsen. Perfect elastische beweging totdat ik weer een andere moeder aarde vind om tegenaan te gaan. Laat me vrij of slorp me helemaal op. Stop ermee. Stop. En laat me doorgaan, in zachte lijnen en vloeiende strepen over rood papier.