Voix

Verander mijn ogen. Steek ze uit en zaai nieuwe. Het mag pijnlijk zijn, pijn is heus geen erg voor me. De nieuwen zullen me nieuwe dingen laten zien. Verander mijn ogen opdat ik jou niet meer zal zien. Want ik weet dat je lelijk bent. Dat je ogen geen poelen van diepste verlangen vertegenwoordigen, maanlicht waarin ik verdrink. Ik weet dat je ogen een stortplaats zijn van twee donkere leugens, jij en ik. Steek mijn ogen uit opdat ik die bezoedeling van mijn geheugen kan vergeten.
Verander mijn oren. Snijd ze uit mijn hoofd en naai er nieuwe in. Doe me pijn want dan besef ik eens te meer dat mijn oren me slecht behandelden. Verander mijn oren opdat jouw stem me niet meer zwoel voorkomt. Ik weet namelijk dat jouw stem als mijn beenderen over een rasp klinken. Pijnigend en diep tormenterend. Snijd mijn oren af opdat ik weer kan genieten van een fluitende vogel, ’s morgens vroeg op mijn eentje.
Verander mijn neus. Ruk het eraf en gooi het ver van me en kleef er een nieuwe op mijn gezicht. Doe me huilen van pijn zodat het zout van mijn tranen de wonde zuivert. Want jouw geur zit nog in me, vervult me van verlangen. Terwijl ik weet dat het een rottende geur is van een lijk, opgevist na lang in het water te hebben gelegen. Een lijk opgezwollen, vol van mijn onvervuld verlangen. Ruk mijn neus eraf opdat ik de geur van een bloem opnieuw zal kunnen ervaren zonder naargeestige nostalgie.
Verander mijn mond. Naai mijn lippen dicht of vil hen. Laat me doen schreeuwen opdat het geluid de bezoedeling draagt die ik door jou heb verkregen. Verander mijn mond zodat ik eindelijk weer een tedere kus kan voelen zonder dat het me tergt, jouw lippen waren zo zacht. Verander het want ik weet dat jouwe als een ruwe steen zijn die op elkaar slaan, plettend en schurend, al het gevoel wegmalend als een kauwend rund, op en neer, steeds maar door. Vil mijn tong opdat ik de smaak van rijp fruit weer kan genieten.

Laat mij helemaal veranderen want ik weet dat je niet perfect bent. Ik vraag niet of jij verandert, want ik weet dat zoiets niet moet, enkel mijn perceptie. Deze smeekbeden, gericht naar de godin van het hart, als getuige van jouw imperfectie.
En ik vergeef mezelf daarvoor.