donderdag 6 september 2007

Aardbeving

Ik wacht hier. Klaar voor je. Komaan en verpletter me. Probeer het tenminste. Dat doe ik, trachten je te verpletteren. Klein als een speldenknop. Was je dat maar. Je zou niet meer opvallen tussen de andere knopjes. En de ruimte die vrijkomt... ruimte... die zou ik beter benutten.
Komaan. Verpletter me.

Word verpletterd. Ik smeek je / 'k ga door mijn knieën
maar jij / je ziet het niet. Je kijkt over me heen, elders en groenere grasvelden. Graast verder. Blijf. Rechtstaan, kuierde, promenade, rent. Weg / verder


Ik vrees enkel dat je je zult vermoeien. Slaap maar klein kindje. En droom.

1 opmerking:

Anoniem zei

Mooi! En zo heel erg herkenbaar...