Moed

Je wilde dat ik iets durfde? Wel ik durf. Ik zal er nooit in uitblinken maar ik durf. Ik zeg je nu wat ik wou doen, wanneer ik me moest inhouden om je niet vast te nemen, te kussen, of gewoonweg aan te staren totdat mijn ogen te zwaar werden en mijn geest te vol. Je wilt roken, mij goed; neem een sigaret in je mond, opdat ik je deze kan afpakken en zeggen: ‘hoe kan ik je nu kussen als je steeds zoiets in je mond hebt?’ Je wilt flirten met anderen? Flirt dan, opdat ik gek word van jaloezie, opbouwende frustratie die uitmondt in melancholische gedichten en brieven voor jou, woede die mijn lichaam voorstuwt in het water.
Geen relatie, enkel een korte explosie van verlangen? Neem mij en ik zal je dienen. En ik weet dat je geen onderdaan zoekt. Neen, ik zal je dienen door je te plagen, je alert te houden, ik zal je niet over mij heen laten lopen. Ik zal enkel in functie van jou staan. En als we weer naar de film gaan zal ik de slechtste, vervelendste film kiezen. Enkel opdat je niets zou missen als ik eindelijk mijn hand naar de jouwe uitstrek. We kunnen samen boeken lezen, maar het enige dat ik wil doen is naar jou kijken en zien hoe je die literaire werken verslindt, zoals ik hoop jij ooit mij ook zal verslinden. Neen, ik geef geen volledige overgave aan jou, ik zal altijd jouw tegenstander zijn, jouw andere pool… tegelijkertijd gewoonweg ook jezelf. We zijn in wezen gelijk.
Je zien wanneer je voor het eerst die dag je ogen opent, waarop ik vlug mijn ogen sluit en hoop dat je weer terug in slaap zult vallen. In een restaurant zitten en hopelijk smodder je, opdat ik kan glimlachen over ’t feit hoe perfect je bent. Misschien doe je alles juist en ben je inderdaad perfect, misschien doe je net dat beetje verkeerd en ben je ook perfect.